1. Wprowadzenie systemowe
  2. Filipińskie sztuki walki – podejście funkcjonalne
  3. Solo Bastón na tle innych systemów pracy kijem
  4. Porównanie systemów pracy kijem – wnioski praktyczne
  5. Single Bastón – fundament filipińskich sztuk walki
  6. Doble Bastón – rozwinięcie struktury bojowej
  7. Relacja Single Bastón i Doble Bastón
  8. Sinawali – wzorce ruchu i koordynacji
  9. Dwanaście kątów ataku – Modern Arnis
  10. Hubud, Sombrada i Redonda – struktury kontaktowe
  11. Praca w dystansach: largo, medio, corto
  12. Przejścia systemowe: kij → nóż → empty hand
  13. Broń krótka – dulo-dulo i palm stick
  14. Bantay-Kamay / Tapi-Tapi – „żywa ręka”
  15. Systemy broni kombinowanej
  16. Tapon-Tapon – taktyka broni rzucanej
  17. Koncepcje ruchu i generowania ataku
  18. Terminologia taktyczna FMA
  19. Psychologia, presja i adaptacja w FMA
  20. Podsumowanie systemowe

1. WPROWADZENIE SYSTEMOWE

Na wstępie należy jednoznacznie zaznaczyć, że sposób pracy kijem w danym systemie walki wynika bezpośrednio z jego celu nadrzędnego. Innymi słowy, inaczej szkoli się kij jako narzędzie bojowe, inaczej jako broń sportową, a jeszcze inaczej jako element dziedzictwa kulturowego.

Filipińskie sztuki walki (Eskrima, Kali, Arnis – określane zbiorczo jako FMA) wykształciły podejście, w którym funkcja zawsze ma pierwszeństwo przed formą. Kij nie jest tu celem samym w sobie, lecz środkiem do nauki uniwersalnych zasad walki.


2. FILIPIŃSKIE SZTUKI WALKI – PODEJŚCIE FUNKCJONALNE

FMA od początku zakładają, że:

  • broń może zostać utracona,
  • dystans może się gwałtownie zmienić,
  • przeciwnik może być uzbrojony lub nie.

W konsekwencji system ten nie dzieli walki na „kij”, „nóż” i „empty hand”, lecz traktuje je jako różne manifestacje tego samego języka ruchu.


3. SOLO BASTÓN NA TLE INNYCH SYSTEMÓW PRACY KIJKIEM

Solo Bastón (Eskrima / Kali / Arnis)

Solo Bastón traktuje kij jako w pełni funkcjonalne narzędzie walki. Nie występują tu sztywne formy ani sekwencje oderwane od kontekstu. Trening koncentruje się na:

  • kątach ataku,
  • linii centralnej,
  • kontroli dystansu,
  • adaptacji pod presją.

Techniki projektowane są w taki sposób, aby mogły być natychmiast przeniesione na nóż lub walkę bez broni.

Inne systemy

Kendo jest systemem sportowym, opartym na jasno określonych zasadach i punktacji. Bojutsu zachowuje charakter formalny i tradycyjny. Singlestick reprezentuje europejską liniową szkołę pracy kijem. Każdy z tych systemów rozwija inne kompetencje, jednak ich elastyczność bojowa jest ograniczona.


4. PORÓWNANIE SYSTEMÓW PRACY KIJKIEM – WNIOSKI PRAKTYCZNE

Na tle porównywanych metod Solo Bastón wyróżnia się:

  • najwyższą realnością bojową,
  • największą elastycznością,
  • niskim poziomem formalizacji sportowej.

W praktyce oznacza to, że FMA przygotowują do działania w nieprzewidywalnych warunkach, a nie do jednej, ściśle zdefiniowanej formy walki.


5. SINGLE BASTÓN – FUNDAMENT FILIPIŃSKICH SZTUK WALKI

Single Bastón (Isang Bastón) stanowi fundament całego systemu FMA. Na tym etapie budowane są:

  • struktura ciała,
  • rozumienie linii ataku,
  • timing i reakcja,
  • kontrola ręki uzbrojonej przeciwnika.

Centralną zasadą jest defanging the snake – neutralizacja narzędzia przeciwnika poprzez atak na rękę.


6. DOBLE BASTÓN – ROZWINIĘCIE STRUKTURY BOJOWEJ

Doble Bastón (Dalawang Bastón) rozwija system o pracę oburęczną. Kluczową zasadą jest równorzędność rąk oraz zdolność generowania presji bez przerw.

Trening ten:

  • rozwija koordynację,
  • uczy ciągłości ruchu,
  • przygotowuje do pracy dwoma ostrzami.

7. RELACJA SINGLE BASTÓN I DOBLE BASTÓN

Single Bastón buduje precyzję i strukturę, natomiast Doble Bastón rozwija rytm, tempo i wielopłaszczyznowe myślenie. Razem tworzą pełny system ofensywno-defensywny.


8. SINAWALI – WZORCE RUCHU I KOORDYNACJI

Sinawali są narzędziem treningowym porządkującym pracę rąk. Nie są technikami walki, lecz sposobem rozwijania:

  • rytmu,
  • koordynacji,
  • płynności.

Single Sinawali buduje podstawy, Double Sinawali wprowadza presję i niezależność kończyn.


9. DWANAŚCIE KĄTÓW ATAKU – MODERN ARNIS

System 12 kątów ataku porządkuje pracę ofensywną i defensywną w czytelny schemat, wspólny dla:

  • kija,
  • noża,
  • empty hand.

Stanowi on uniwersalny „alfabet” FMA.


10. HUBUD, SOMBRADA I REDONDA – STRUKTURY KONTAKTOWE

Hubud rozwija czucie i kontrolę.
Sombrada uczy reakcji i wymiany ról.
Redonda generuje presję i ciągłość ataku.

Razem tworzą pomost pomiędzy techniką a realną interakcją bojową.


11. PRACA W DYSTANSACH: LARGO, MEDIO, CORTO

FMA operują płynnie w trzech dystansach:

  • largo – dystans długi,
  • medio – dystans średni,
  • corto – zwarcie.

Umiejętność przechodzenia między nimi jest kluczowa dla przetrwania.


12. PRZEJŚCIA SYSTEMOWE: KIJ → NÓŻ → EMPTY HAND

W FMA zmienia się narzędzie, nie zmieniają się zasady. Każdy ruch kijem zawiera potencjalny odpowiednik nożowy i empty hand.


13. BROŃ KRÓTKA – DULO-DULO

Dulo-Dulo (palm stick) stanowi pomost pomiędzy bronią a pustą ręką. Techniki te są trudne do zauważenia i bardzo skuteczne w zwarciu.


14. BANTAY-KAMAY / TAPI-TAPI – „ŻYWA RĘKA”

Bantay-Kamay to aktywna ręka pomocnicza odpowiedzialna za kontrolę, parowanie, chwytanie i rozbrajanie. Jest obecna w każdym systemie FMA.


15. SYSTEMY BRONI KOMBINOWANEJ

Mano y Daga, Bastón y Daga, Daga y Daga, Espada y Daga oraz Latigo y Daga pokazują modularność FMA i zdolność łączenia narzędzi.


16. TAPON-TAPON – TAKTYKA BRONI RZUCANEJ

Tapon-Tapon nie jest techniką sportową, lecz narzędziem taktycznym służącym do destabilizacji i otwarcia drogi do ataku.


17. KONCEPCJE RUCHU I GENEROWANIA ATAKU

Abaniko, Witik, Lobtik, Gunting i Crossada opisują sposób generowania siły, presji i kontroli, a nie pojedyncze techniki.


18. TERMINOLOGIA TAKTYCZNA FMA

Terminologia FMA opisuje pełne spektrum działań: od uniku (Lihay), przez destabilizację (Bikil, Busdak), po działania ostateczne (Lubag, Tu-ok).


19. PSYCHOLOGIA, PRESJA I ADAPTACJA

FMA uczą działania pod presją, zarządzania stresem oraz podejmowania decyzji w warunkach chaosu i niepewności.


20. PODSUMOWANIE SYSTEMOWE

Filipińskie sztuki walki stanowią spójny, adaptacyjny system bojowy, w którym kij, nóż i empty hand są różnymi narzędziami tej samej walki. To właśnie ta uniwersalność wyróżnia FMA na tle innych tradycji pracy kijem.